Imię Boga - Michał Dąbrowski

Nadszedł czas spełnić wolę Boga. Nadszedł czas wypełnić przeznaczenie.

W Aazh, stolicy rozciągającego się na pół kontynentu Cesarstwa, toczy się niebezpieczna gra pomiędzy różnymi siłami władającymi miastem. Cesarz, potężne Kolegium Kościoła, tajemniczy szpiedzy i gildie złodziei prowadzą swoją walkę zarówno w pałacowych korytarzach i okazałych świątyniach, jak i w mrocznych i ciasnych tunelach Podmiasta.

Ethon i Lheiam, młodzi adepci sztuki medycznej, przeprowadzają zakazane badania pod okiem ich mistrza i jego tajemniczych mocodawców. W trakcie swoich eksperymentów napotykają coś, co może wstrząsnąć miastem i całym krajem. Niespodziewanie znajdą się w samym środku niebezpiecznych intryg.

Pierwsze co, gdy dotarło w moje ręce „Imię Boga” pomyślałem „O Jezzzzu, co za cegła, ale będę brnął” :D 

Dlatego też z pewnym oporem zabrałem się za lekturę, bo nie miałem jakieś szczególnej ochoty pogrążyć się w kolejnym tomiszczu. 

Jednak ku mojemu zaskoczeniu, nim się obejrzałem byłem na setnej stronie i nie w głowie było mi odłożyć ten tytuł na półkę. Akcja książki może nie pędzi ekspresowo, jednak wciąga. Mamy kilku bohaterów, którzy zbudowani są bardzo ciekawie, nie sztucznie, nakreśleni są bardzo dobrze, a z czasem autor odkrywa coraz więcej kart z ich przeszłości i zapętla wątki w jeden główny, prowadzący.  Dąbrowskiemu udało się uniknąć „bałaganu” co jak na debiut autora należy uznać za duży plus.

Podobnie zresztą jest z akcją powieści, gdy już mamy odkrytych część kart, następuje przyspieszenie akcji, to jakby druga część powieści, i tutaj akcja jest naprawdę dynamiczna i dobrze skonstruowana. Nie zabraknie napięcia, zagadki i zaskoczenia. Czytelnik nie powinien mieć także wrażenia, że autor się gubi, wrzuca zapychacze i ucieka w wątki poboczne, mało istotne. 

Dąbrowski mocno trzyma w ryzach koncept powieści, a dynamika nie słabnie do finalnych stron. Co przy siedmiuset stronach - i powtarzam, debiucie - jest niezłym osiągnięciem. 

„Imię Boga” to porządnie skonstruowane fantasy, chociaż nie brakuje także wątków kryminalnych. Nie zmienia to faktu, że panteon postaci i pomysły mogą zaskoczyć nawet wytrawnego czytelnika tego gatunku.

Jak na debiut „Imię Boga” to bardzo udany, ciekawy i w sumie zaskakujący tytuł. Wielowątkowa akcja, różnorodny świat, ciekawe postaci, poprawne prowadzenie akcji powoduje, że na polskim rynku pojawia się nazwisko o którym należy pamiętać.