Piotr Borowiec "Wszystkie białe damy"

Najwyższy czas aby zachęcić Was do przeczytania zbioru opowiadań gościa zaczynającego publikować swoje teksty na blogu Okiem na Horror, na którym do dzisiaj można znaleźć kilka jego opowiadań (trzy z nich zostały umieszczone w zbiorze „Wszystkie białe damy”

Piotr Borowiec jest laureatem ogólnopolskiego konkursu „Horror na debiut” organizowanego w 2014 roku przez OnH. Zajął w nim drugie miejsce, pokonując silną konkurencję. Nawiasem mówiąc, cieszy mnie fakt, że zajęte przez niego miejsce nie było dziełem przypadku. Ale wracajmy już do teraźniejszości.

„Wszystkie białe damy” Piotra Borowca to najbardziej wyczekiwana styczniowa premiera polskiej literatury grozy. Dlaczego? Choćby dlatego, że dotychczasowe opowiadania Piotrka są bezsprzecznie powiewem świeżości w naszej rodzimej literaturze grozy, pomimo że styl przez niego uprawiany, chciałby się powiedzieć, jest stary jak świat. Borowiec to alternatywa dla wydawanego często nagminnie i byle jak horroru ekstremalnego, a także dla popularnego ostatnio – w dużej mierze dzięki książkom Stefana Dardy – powiedzmy, klimatu roztoczańskiego.

W zbiorze opowiadań, wydanych przez wydawnictwo GMORK, mamy trzynaście utworów o zbliżonym klimacie. Przewodzi im klimat nastrojowego ghost story i urban legend.

Zbiór otwiera „Czwarte użycie noża”. Właśnie to opowiadanie zostało nagrodzone i wysoko ocenione w konkursie OnH przez zacne jury składające się z wybitnych postaci polskiej grozy. „Czwarte użycie noża”, dwunastostronicowe opowiadanie, jest chyba najmocniejsze w całym zbiorze. Pomimo dość ostrych scen, Piotr Borowiec nie ukazuje przemocy bezpośrednio, nie raczy nas krwawymi opisami, tutaj wiele pozostaje dla wyobraźni.

„Przyczyna, skutek, przyczyna”, opowiada o nieuchronności losu, jaki czeka każdego z nas; nic nie jest w stanie zmienić efektu końcowego, nawet posiadamy dar… Nawet ten dziedziczony po linii kobiecej, z pokolenia na pokolenie. Bardzo dobry tekst, jeden z najlepszych.

„Wszystkie Białe damy” – opowiadanie tytułowe. Publikowane na blogu OnH. Typowe ghost story – łatwe, do przewidzenia, choć z bardzo ciekawym pomysłem na fabułę. Jednak po rewelacyjnym „Przyczyna, skutek, przyczyna” może pozostawać wrażenie niedosytu.

„Dla świętego spokoju” – zdecydowany NO1. Możemy w nim dostrzec, jak doświadczonym życiowo i wprawnym obserwatorem życia codziennego jest autor „Białych dam”. „Dla świętego spokoju” to idealne nakreślenie świata, korporacji, systemu pracy, otaczających nas codziennych bolączek i przeciwności, a także codziennej gonitwy za wszystkim. Czytając „Dla świętego spokoju” zauważyłem, że Piotrek tak mocno osadza fabułę w realnym świecie, że kwestie duchowe, metafizyczne i spirytystyczne są tylko dodatkiem dla całej opowieści.

Oczywiście nie umniejsza to świetnego pióra Borowca. Wręcz przeciwnie, właśnie ta wnikliwa obserwacja i odzwierciedlenie naszej codziennej normalności m.in. staje się znakiem rozpoznawczym autora. Zresztą wyraz tej „sztuki” znajdziecie w jednym z końcowych opowiadań „Małe dziewczynki wcale nie są głupie”.

Jeżeli zbiór ma być kompletny to obowiązkowo musi być jeden tekst w klimatach animal attack – „Tam gdzie mieszkają szczury. Jest to opowiadanie, które można traktować jako tekst do obiadu (śmiech). Mówiąc poważniej, nie mogę oprzeć się wrażeniu, że to już gdzieś czytałem. Pewnie każdy, kto wychował się na horrorach Amberu w latach 90tych, wie o co chodzi.

Pozostałe opowiadania „Potomek, „ Klauzula sumienia, „ Anioł ciszy” czy wspomniane „Małe dziewczynki wcale nie są głupie” utrzymują równy, wysoki poziom, zarówno narracji, jak i pomysłu i budowy fabuły. Opowiadania Piotrka Borowca czyta się świetnie; autor rozbudowuje swoje historie i wciąga nas  w nie nie pytając o naszą zgodę, aż nagle okazuje się, że docieramy do ostatniej strony i czujemy niedosyt. Jednak nie tak szybko odkładamy zbiór na biblioteczną półkę. Jakaś cześć tych historii w nas pozostaje i zmusza do zadumy i refleksji.

Warto wspomnieć o jakości wydania opowiadań. Wydawnictwo GMORK stanęło na wysokości zadania – książka wydana jest bardzo dobrze. Dlaczego o tym wspominam? Gdyż niestety przyzwyczajono nas, że  nowe wydawnictwa wrzucają na rynek często słabo wydane zbiory opowiadań czy powieści. Słabe w sensie jakości papieru, grafiki czy klejenia, mówiąc wprost: nie zachęcają do zakupu. Większości z wspomnianych wydawnictw na rynku wydawniczym już nie ma. O GMORKA się nie martwię.

Piotr Borowiec
"Wszystkie białe damy"
Gmork 2015